Toch nog gelukt: op tijd mijn tweewekelijkse column geschreven; deadline gehaald. De zelf opgelegde deadline wel te verstaan, want een keer per twee weken uiterlijk donderdagavond de mail met column te versturen aan [email protected] is iets wat ik me zelf heb opgelegd. Meestal borrelen in twee weken tijd wel wat ideetjes of invalshoeken op, maar deze donderdag bedacht ik me dat het al weer twee weken geleden was en ik dus weer ‘moest’ zonder nog een idee te hebben waar het over zou moeten gaan.

Heb ik daarmee een writer’s block? Het leek er wel op, want het lukte niet om letters en woorden met enige samenhang op papier te krijgen. En de deadline kwam dichter- en dichterbij. Ik zocht wat tips op over hoe uit deze blokkade te komen. De tip om een wandeling te maken, kwam vaak voorbij. Behalve dat het stress tegen gaat, meer energie geeft, dienen tijdens het wandelen nieuwe ideeën aan. Maar wat nu als je zoals ik altijd al 2 à 3 keer per dag een wandeling maakt (we hebben een hond) en je dan nog geen ideeën hebt?

Daar komt bij dat ik de afgelopen week iets minder (lange) wandelingen heb gemaakt dan normaal en dus minder kans had op nieuwe ideeën. Het was een week met (te) veel online overleggen en besprekingen. Dagen leken nog meer hetzelfde dan voorheen. Hoewel het thuiswerken mij uitstekend bevalt, was het deze week misschien wel een beetje te veel van het goede. Ik belde in bij de ene vergadering na de andere. Het voordeel van thuiswerken is dat er een zee van tijd overblijft door het niet meer hoeven reizen van de ene locatie naar de andere. Het gevaar is dat de reistijd volledig in beslag wordt genomen door overleggen die in elkaar overlopen. De (duur van de) wandelingen komen daarmee in het gedrang en daarmee ook de noodzakelijke beweging en ontspanning.

De idee om eens te bellen met een (voor de verandering) collega bracht ook al weinig op. Deze collega is ook voorzitter van een voetbalvereniging en regelmatig wisselen we ervaringen uit en helpen elkaar waar het kan. Onze verenigingen zijn in veel met elkaar te vergelijken; dorps, trouwe kern, veel vrijwilligers en twee voorzitters die werken bij hetzelfde mooie bedrijf…

Het gesprekje leverde niet direct nieuwe inspiratie op. De situatie met betrekking tot corona is bij ons niet anders dan bij S.V.F. uit Cothen en we delen dan ook dezelfde (financiële) zorgen. De bedrijvigheid die er ondanks alles bij ons toch wekelijks is, lijkt bij ons wat groter. Gelukkig kunnen we af en toe, zoals afgelopen weekend, zelfs wat extra’s doen. In dit geval door een onverwachte sponsorbijdrage.

Dat was een mooie meevaller en daar waren er meer van op financieel gebied. De opbrengsten van de Vriendenloterij en de Grote Clubactie werden bekend. Dankzij de enorme inzet en gedrevenheid van zowel de senioren van ZAT2 als de jeugd tot en met 13 jaar overtroffen deze acties de verwachtingen. Echt super!

De wandelingen brachten deze keer dus niet de gewenste inspiratie. Die waren wel goed voor een to do lijstje voor het weekend, want denken aan wat er moet gebeuren op de club gaat altijd door. Op het lijstje staan onder andere het voorbereiden van de Algemene Ledenvergadering, een bijdrage schrijven voor het jubileumboek en het voorbereiden van de nieuwjaarsreceptie (wordt het een blokjesreceptie?).

Daar zijn ook deadlines mee gemoeid, maar die liggen wat verder weg. Maar time flies en dus het weekend maar goed benutten.

- vorige columns