Vorige week ging het dan echt weer los met twee wedstrijddagen en veel thuiswedstrijden. Van tevoren iets om naar uit te kijken, maar deze keer was het anders. Het wordt misschien eentonig, maar Covid-19 blijft nu eenmaal een schaduw werpen op veel van wat wij eerst normaal vonden.
Het was niet zo dat ik niet uitkeek naar het weekend, maar het gevoel was anders. Het was meer een gevoel van benieuwd zijn hoe dit eerste weekend zou verlopen met de maatregelen die we hadden genomen om coronaproof te zijn. Het begint met voorschriften en maatregelen toevertrouwen aan het papier en publiceren, maar het vervolg is belangrijker: wordt het gelezen en wordt het nageleefd? En hoe reageert men erop als men ergens op gewezen of aangesproken wordt?
Op zondagavond concludeerde ik dat we best tevreden mochten zijn met het eerste voetbalweekend. De reacties waren over het algemeen positief en voor de genomen maatregelen was begrip. Wel was er een aantal opmerkingen en/of tips dat duidelijk maakte dat we nog wel wat kunnen verbeteren.
Al met al ging ik zondagavond met een beter gevoel naar bed dan dat ik er op vrijdag voor het weekend was ingegaan. Dat had te maken met de zorgen of we voldoende hadden gedaan om het ondanks alle beperkingen wel leef- en sportbaar te houden op het complex. En blijkbaar waren die zorgen die er bij mij leefden (en nog steeds leven) bij tijd en wijle van mijn gezicht af te lezen.
Menigmaal kreeg ik de opmerking om wat vrolijker te kijken. Dat hoor ik wel vaker, maar mijn gelaatsuitdrukking komt nu eenmaal niet altijd overeen met mijn gemoedstoestand. Nu kan ik me dat van afgelopen weekend wel voorstellen, want het is niet mijn hobby om soms als een soort politieagent te moeten rondlopen. Buiten het feit dat het niet mijn hobby is, zijn er binnen de vereniging mensen die dat veel beter kunnen. Het is niet voor niets een vak.
Het toezicht houden als een soort van BOA moet echter helaas wel gebeuren, omdat het nu eenmaal allemaal anders moet dan wat we gewend waren te doen. Gewoontegedrag weet u wel? Dus vergissingen zijn zo gemaakt en niet bewust. Een vergissing wordt namelijk niet voor niets omschreven als een onbedoeld verkeerde handeling.
Het missen van een looprichting of de afstand net even niet aanhouden valt onder een onbedoeld verkeerde handeling. Andere activiteiten, zoals bijvoorbeeld een huwelijk lijken mij daar niet onder te vallen. Dat is op de eerste plaats een bedoelde en geen onbedoelde handeling en weliswaar niet per se verkeerd in de zin van niet goed of dat je niet zou moeten trouwen. Maar verkeerd is het natuurlijk wel als u begrijpt wat ik bedoel.
Het tweede weekend staat weer voor de deur en met de ervaringen van afgelopen week zal ik wat geruster gaan slapen vrijdagavond en mijn gezicht zal ook wat vrolijker staan waarschijnlijk, maar als dat niet zo is, dan weet u het he. Het is dan niet per se dat ik niet vrolijk ben, maar waarschijnlijk zit mijn gezicht dan even het lekkerst op die manier.
- vorige columns
