Dobar dan!

Vakantie! De bestemming is al een tijdje bekend, maar op de vraag “waar ga je heen?”, kon ik tot voor een week terug alleen maar antwoorden: Kroatië. Ik had me er eerlijk gezegd nog niet echt in verdiept (er is iemand die binnen ons gezin dat veel en veel beter kan). Voordat we vertrekken heb ik me toch een klein beetje verdiept. We gaan naar Fazana, dat de parel van de westkust van het grootste Kroatische schiereiland Istrië wordt genoemd; dat belooft wat. Net als het eten vermoed ik. De bevolking heeft zich altijd beziggehouden met de visserij en het bekendste zomerse festival heet “Het feest van de Makreel”, dus vis zal wel terug te vinden zijn op de verschillende menu’s.

En dat wordt dan betalen met de Kroatische kuna, want hoewel het land deze week groen licht kreeg van de Eurogroep om de overgang naar de euro te starten, is de Europese munteenheid dus nog niet ingevoerd. En dat kan ook nog wel even duren, want er moeten eerst nog behoorlijk wat maatregelen getroffen worden om een volwaardig euroland te worden. Een daarvan is het aanpakken van witwaspraktijken en het versterken van het bankentoezicht. De maatregelen zijn waarschijnlijk mede ingegeven door de plaats op wereldranglijst corruptie. Met een 60^e plaats staan ze weliswaar in het linkerrijtje, maar echt positief klinkt dit niet. De kuna dus en dat wordt omrekenen en dat is ook wel weer leuk (10 kune is ongeveer 1,40 euro).

Vakantie! Geen wekker, geen gehaast om ’s morgens allemaal op tijd de deur uit te zijn, lekker rustig aan. Lekker met zijn vieren en vrienden op vakantie. Nu nog wel, maar hoe is dat over een paar jaar of erger: volgend jaar al? Is het dan nog chill om met je ouders op vakantie te gaan of is de aantrekkingskracht van bekende jongerenvakantiebestemmingen dan te groot geworden? Dat gaat een keer gebeuren; de tijd dat er vakantie gevierd gaat worden met eigen leeftijdsgenoten van school of van de sportvereniging. Niets op tegen natuurlijk. Eigenlijk is dat hartstikke mooi dat je op vakantie gaat met je teamgenoten met wie je ook buiten het veld vriendschappen hebt gesloten. Een bewijs dat een vereniging meer is dan twee keer trainen en een wedstrijd per week. Ik ben benieuwd of de komende weken veel ’s-Gravelandse teamgenoten met elkaar op vakantie gaan of die al achter de rug hebben. Misschien dat dat duidelijk wordt uit de inzendingen voor de #vakantiekiek…..

En hadden ze dat in hun (jongere) jeugd kunnen denken toen ze op voetbal gingen en bij elkaar in het team kwamen te voetballen? Ik moest daar laatst aan denken toen ik verschillende teamfoto’s en berichten tegenkwam van teams die deelnamen aan verschillende toernooien of het seizoen afsloten met een uitje, een barbecue of zoals komende zondag zelfs een kampioenstocht in de Amsterdamse grachten. Ontstaan hier nieuwe, jarenlange vriendschappen?

Ik wens jullie een hele plezierige vakantie!