Zaterdag 10 november 2018. Rond een uur of tien verzamelden we bij S.V. 's-Graveland en vertrokken we richting Laren voor één van de belangrijkste wedstrijden van de competitie. We waren de JO12-1 van Laren dit jaar al eerder tegengekomen in de beker en wisten toen ternauwernood te winnen. Het zou vandaag geen makkelijke pot worden. Mede omdat spits Chris niet van de partij was. 
De spelers waren zwaar gemotiveerd om dit tot een goed einde te brengen. Trainer Sjaak had afgelopen week tijdens de training zijn twijfels geuit, maar de jongens wisten zeker dat ze zouden winnen. Ze wilden er zelfs om wedden. Bij verlies zou bootcamp volgen, bij winst mochten zij de inhoud van de volgende training bepalen. Er stond dus veel op het spel.

Het eerste fluitsignaal klonk. Beide teams vlogen erop en gunden elkaar geen meter ruimte. De spanning was duidelijk zichtbaar bij de spelers van Laren en SVS. Na zo'n 5 minuten opende SVS de score. Een verre uittrap van keeper Bo werd behendig doorgekopt door de rechtsvoor Aidan naar de linksvoor Mees, die vervolgens gelegenheidsspits Shady vrij voor het goal zette. Shady schoot de bal beheerst binnen.  
Voor elke meter werd gevochten. Zowel door Laren als SVS. Steeds weer wisten de verdedigers van SVS onder aanvoering van Julian de aanvalsgolven van Laren te stoppen. Op rechts gooide Lars keer op keer de deur dicht. Toen hij één keer even niet oplette wist Laren door te breken en uiteindelijk gelijk te maken. Lars herpakte zich en de rest van de wedstrijd kwam er niemand meer langs. Hij stond vandaag symbool voor de vechtlust waarmee  het hele team speelde.

De scheidsrechter was de tijd uit het oog verloren en liet iets te lang doorspelen tot het eerste rustmoment. Omdat er zeer goed gespeeld werd  en de teams aan elkaar gewaagd waren, werd besloten om nog even niet te wisselen. Beter de rust in het team te bewaren dan onder de huidige druk opnieuw te beginnen. Het tweede kwartier was niet veel anders dan het eerste kwartier. De vechtlust bij beide teams was nog even groot en de spanning was voelbaar. Na zo'n 5 minuten in het tweede kwartier brak Mees op links door en slalomde behendig langs een aantal spelers van Laren om vervolgens met links af te ronden. Helaas wist Laren wederom terug te komen, dit maal via de rechterkant waar Sem, die verder een prima wedstrijd speelde, zijn tegenstander niet kon stoppen.  De bal werd voor gebracht en er werd gescoord. Weer gelijk.
Ook dit keer leek de scheidstrechter de tijd niet helemaal in de gaten te hebben en werd er weer langer doorgespeeld. Inmiddels waren we ruim een half uur verder en nog steeds bezig met de eerste helft. Na een voorzet van Aidan belandde de bal bij Mees die kon scoren, maar de zeer sterke keeper van Laren tegenover zich zag. De keeper stopte het harde schot, maar kreeg de bal niet onder controle, waarna de goed oplettende Shady de bal wist binnen te tikken. En weer stond SVS voor. En weer kon Laren terugkomen. Van de vele schoten op goal kon Keeper Bo er veel tegenhouden. Toen hij de bal één keer niet klemvast kreeg, kon Laren profiteren en de stand weer gelijk maken.

In de rust werd Sem gewisseld voor Niels, die goed inviel. De coach van SVS bleef zijn spelers scherp houden. De aanvallers moesten meer kansen creëren, de verdedigers moesten blijven knokken. Alleen als team zouden we dit kunnen winnen. En dat besef zag je terug in de wedstrijd. De tweede helft bleef spannend en de spelers moedigden elkaar aan. Over en weer werden er schoten op het goal afgevuurd, maar geen enkele keer tussen de palen. 
Pas in het vierde kwartier kwam daar verandering in. Mees verdedigde goed mee terug, veroverde de bal en speelde snel naar de opkomende Siem, die Shady wist te bereiken. Shady speelde de keeper uit en maakte zijn derde doelpunt van de wedstrijd. Tot de laatste minuten bleef het spannend, want Laren wilde kosten wat het kost de gelijkmaker maken. Maar de JO12-1 van SVS hield stand en de ontlading was groot toen het laatste fluitsignaal klonk. 

Het was een wedstrijd met veel spanning. Het voetbal was niet altijd even mooi, maar er werd gevochten en als team gespeeld. Vandaag stond iedereen er en heeft het team weer een stap gezet. Als ze deze ontwikkeling kunnen vasthouden blijven ze mee doen om een positie bij de eerste drie. Op naar de volgende! Enne....... geen bootcamp :-)