In mijn allereerste column (juni 2018) vroeg ik me af waarom ik het zou doen, een tweewekelijkse column schrijven. Het antwoord op de aan mijzelf gestelde vraag was om wat meer over de vereniging te vertellen; over onderwerpen waar een voorzitter en andere bestuursleden zich gedurende een seizoen over buigen; over de hoofdbrekens die zij hebben. Over columns in het algemeen schreef ik dat ze soms stekelig zijn, dan weer belerend of juist beschouwend.
Voor wat betreft het eerste denk ik dat mijn columns een aardig beeld geven van waar ik of mijn medebestuursleden mee te maken krijgen, vinden of het hoofd over breken. Soms is het iets meer privé. Ik geloof niet dat ze stekelig, belerend of beschouwend van aard zijn. Dat is ook niet per se mijn bedoeling. Net zo min als het mijn bedoeling is om te discrimineren of mensen uit te sluiten of weg te zetten.
Na het lezen van mijn laatste column had een aantal mensen dat gevoel wel. Jammer dat het zo ervaren werd. Terecht? Net als over smaak, valt over gevoel ook niet te twisten. Ik weet alleen dat het niet zo bedoeld was. Het onderwerp was wel een voorbeeld van waar ik of medebestuursleden mee te maken krijgen, iets van vinden en het hoofd over breken. In dit geval vond ík er iets van.
Wat ik ervan vond, werd onder andere gevoed door frustratie. En door een mate van onmacht. En door het waarschijnlijk niet kunnen ontkomen aan nieuwe maatregelen. Inmiddels twee weken later, zijn er inderdaad nieuwe maatregelen getroffen en zijn er nog meer in aantocht. Vanavond (vrijdag 12 november) weten we meer. Ten opzichte van twee weken geleden weet ik ook wat meer. Bijvoorbeeld dat het aantal gevaccineerden dat besmet wordt met en ziek wordt van het virus stijgt en dat het aantal ziekenhuisopnames hoger wordt.
Ik schreef de vorige keer over de mensen die zich niet hebben laten vaccineren. Daarbij had ik in ieder geval niet de mensen voor ogen die zich vanwege een kwetsbare gezondheid niet mogen of willen laten vaccineren. Ik dacht meer aan mensen die ‘gewoon’ tegen zijn, zonder daar redenen voor aan te voeren of zich er in te verdiepen. Had ik me dan wel zo verdiept in de redenen van mensen die zich bewust niet laten vaccineren en zich er in hebben verdiept. Eerlijk? Nee, of in ieder geval niet voldoende.
Na meerdere reacties die ik ontving, ligt dat anders. De gesprekken die ik heb gehad over de informatie die mij is toegestuurd heeft mij een ruimere blik opgeleverd. Het daarmee eens zijn, is iets anders, maar het is goed om breder geïnformeerd te zijn en bekend te zijn met andere overtuigingen/meningen. Ik ben daarom blij dat er een aantal mensen is geweest dat mij heeft benaderd en met wie ik gesproken heb. Goed voor het wederzijdse begrip en voor mij de mogelijkheid om aan te geven dat het niet mijn bedoeling is (en ook niet die van de vereniging) om mensen uit te sluiten en weg te zetten. Voor wie dat wel zo voelt of voelde en mij dat rechtstreeks wil vertellen, laat het mij weten (liefst niet anoniem). Dan praten we met elkaar.
Laten we ook met elkaar het beste ervan proberen te maken op de club met alle beperkingen die ons opgelegd worden. Dat we dit weekend en die erop volgen maar mogen blijven genieten van het voetbal en onze club.
- vorige columns
