Het was kortstondig, maar we hebben tenminste wat sneeuwpret gehad. En fijn dat het ook weer zo snel voorbij is. Het had wel langer mogen duren. Anderen had ik dat zeker gegund. Maar het is fijn dat als er er toch niet meer geschaatst kan worden, het ijs en de sneeuw op straten en stoepen snel verdwijnen. Het groen was gelukkig weer snel te zien op het complex.

De echt winterse periode was dus van korte duur. Wel lang genoeg om te zorgen voor iets van  Elfstedentochtkoorts. Die kwam er niet. Weer niet en we wachten nu al langer dan ooit op een nieuwe editie. Wat voorlopig rest is herinneringen aan de laatste edities. Die van 1997 bijvoorbeeld. Wat een zware dag was dat. Het staat me nog erg bij. De gevoelstemperatuur lag ver onder nul, het kan wel -15°C geweest zijn. Misschien wel nog kouder. Zeker in de vroeg ochtenduren. Nee, dat was geen pretje. Voor de deelnemers dan.

Op de bank was het prima toeven. 04.00 uur opstaan was weliswaar vroeg, maar af en toe wegdoezelen was ook lekker met op de achtergrond het commentaar. Het overgrote deel van de tocht wel bekeken. Ook in de hoop om een van onze clubleden in actie te zien. Jeugdtrainer en Fries Bouke Bakker was een van de bijna 17.000 deelnemers. Niet gezien. Ik meen dat hij in Friesland ondersteund werd door Rik Sluyter en Rob Fecken. In ieder geval mentaal. Want of zij altijd op tijd bij de diverse doorkomsten waren, durf ik niet te zeggen.

Zo beleefde ik die tocht dus: binnen op de bank. Zoals ik de meeste winters beleef. Schaatsen is niet aan mij besteed. Nooit geweest. Heb het nooit gekund ook. Wel pogingen ondernomen, maar een schaatsdiploma nooit gehaald. Letterlijk gezakt. De lol (voor zover die er al was) was er helemaal af toen ik binnen een uur twee keer door het ijs zakte. Ik weet niet meer wanneer het was. Wel waar. In de anonimiteit op de slootjes tussen de voetbalvelden en het Hilversums Kanaal. Ik houd het sindsdien bij een passieve beleving. Wandelen is ook leuk en zeker afgelopen weekend.

De sneeuwpret heeft deze week plaatsgemaakt voor (een beetje) voetbalpret. Waar het geen kwakkelen was qua weer, blijven we wel kwakkelen met de virussen. Er is weinig perspectief en zicht om onze favoriete sport weer echt te kunnen beleven. En lijkt het er vooralsnog nog niet op dat er begin maart versoepelingen worden aangekondigd. Terwijl vele sectoren er wel naar snakken: de horeca, de detailhandel en de evenementenbranche.

De lente komt eraan, maar wanneer mogen we weer een terrasje pikken, de winkelstraten in of naar concerten of festivals? Het zal nog even duren, maar gelukkig hebben we deze week wel een festival op ons eigen complex: het KNVB Voetbalfestival. Ook dit evenement zal ik passief beleven. Bijna 200 kinderen gelukkig niet. Zij kunnen hun energie kwijt. Ditmaal gelukkig weer op een groene ondergrond.  En met lekker weer. In minder dan twee weken tijd van elfstedenkoorts naar hooikoorts. Het kan verkeren.

- vorige columns