Er gebeurt niet veel op het moment op de club. Begrijpelijk als je bedenkt dat er alleen maar getraind mag worden en voor de senioren dan ook nog met beperkingen. Gelukkig hebben de jeugdleiders en -trainers samen met de technische commissie met een onderling mixtoernooi gezorgd voor een mooi alternatief. Daarnaast worden er op het complex wel de nodige klusjes gedaan. Er is immers altijd wel iets te doen.

Wat voetbal of andere sport betreft, zijn we dus voornamelijk aangewezen op het kijken daarvan. Voor sportliefhebbers is er met wielrennen, autosport en natuurlijk voetbal behoorlijk wat keus. Het meest opmerkelijk was afgelopen weekend natuurlijk de 0-13 overwinning van Ajax op VVV Venlo.

Na het zien van de samenvatting dacht ik na over welke grote overwinningen (of nederlagen) van onze vereniging of mijzelf ik kon herinneren. Vorig seizoen was het voor wat betreft het 1^e in beide gevallen raak, waarbij ik het liever heb over de 19-0 overwinning op Allen Weerbaar dan over de nederlaag in dezelfde bekercompetitie.

Voor grote uitslagen waarbij ik zelf betrokken was, moest ik wat verder graven en schoot me er eigenlijk maar een te binnen. Hoewel het niet eens een echt grote zege was, maar wat mij betreft wel een grootse. Het was aan het einde van het seizoen 1993-1994, waarin ik zelf vanwege het herstel na een knieoperatie niet kon spelen, maar dat seizoen leider was van het 2^e elftal. Op 29 mei 1994 speelden we een beslissingswedstrijd om het kampioenschap bij Nederhorst 2. Samen met Olympia ’25 2 waren we gelijk geëindigd in de competitie en een nacompetitie moest uitmaken wie zich uiteindelijk kampioen mocht noemen en zou promoveren.

De herinneringen aan die wedstrijd die met 1-7 (!) werd gewonnen, kwamen boven en ik ging wat verder met graven. Niet in mijn geheugen maar in dozen op de berging. Ik had toch nog ergens een schriftje? Bij de eerste doos was het raak. Eerst kwam ik uit 1987 een nummer van de Rood-Witte Tornado tegen; een uitgave van de Ajax-fanclub van Arthur Westgeest. Ik las een terugblik op de gewonnen Europa Cup 2 finale tegen Lokomotiv Leipzig en een interview met een nog jonge Dennis Bergkamp. Verder een mooie klassieke reclame van de bekende kapsalon uit die tijd: Kapsalon Marian van Gerard van der Aar.

Daarna nog een handgeschreven brief van een 11-jarige Marc Degekamp aan Peter Boeve, destijds linksback van Ajax, met een aantal vragen en het verzoek om de brief met antwoorden terug te sturen met spelersfoto. Omdat er in die tijd nog niet zoveel verdiend in het profvoetbal werd als tegenwoordig had ik er een envelop met postzegel bijgedaan.

Verder vond ik nog certificaten van VI-voetbalkampen, een programmaboekje van de afscheidswedstrijd van Johan Cruijff tegen Bayern München (over grote uitslagen gesproken). Maar toen vond ik waar ik naar op zoek was: het schrift met alle statistieken van dat geweldige seizoen van S.V. ’s-Graveland 2.

Zo zag ik de opstelling van de kampioenswedstrijd met op doel Jeroen Voeten, verdedigers Giliam Hagen, het huidige Wemo-duo Aart C. Box en Marc Mostert en aanvoerder Willem de Leeuw. Het middenveld bestond uit Maarten Bijlsma, Rik Sluyter en Niels Steenvoorden en de voorhoede uit Rob Hoogstraten, Raymond Jongsma (topscorer met 32 doelpunten dat seizoen) en Marcel de Leeuw. De reserves Patrick Meyer, Marco Nieuwenhuis en Jos Schaap vielen in.

Mooi om te zien dat veel van de spelers van toen nu nog steeds actief zijn binnen de vereniging en sommigen zelfs nog als speler. Dat geldt ook voor enkele andere spelers die dat seizoen ook deel uitmaakten van het 2^e. En omdat ik toch aan het opsommen ben, waren dat Edwin Westgeest, Jonti Mieremet, John Hagen, Theo Andriessen, Arjan de Bruin, Stok van de Burg, Gerard de Birk, Mark Veenman, Martijn Hendriks, Arthur Westgeest, Peter Reijnders, Hans Bolt en Klaas Klein.

Het was een goed stel hoor! Dat het kampioensfeestje vierde in Café Restaurant De Molen getuige de rekening van Hfl. 1.620,50.

Mooie herinneringen, waar een 0-13 overwinning al niet goed voor kan zijn.

- vorige columns