Als vereniging hebben we de pensioengerechtigde leeftijd al weer een tijdje achter de rug, maar zelf ben ik daar nog niet aan toe. Gelukkig, want het werk is nog te leuk om er al mee te stoppen. Maar dat neemt niet weg dat als ik morgen zou kúnnen stoppen met werken ik dat wel zou doen. Het lijkt me best lekker om nu al als pensionado mijn vrije tijd in te vullen.

Misschien stel ik het me allemaal te rooskleurig voor, maar toen ik deze week van een collega tijdens zijn afscheidsreceptie en -diner zijn plannen aanhoorde over de invulling van zijn pensioen, dacht ik wel, wat een mooi vooruitzicht. Reizen maken en vrijwilligerswerk doen. Ik vulde het voor mezelf ook al een beetje in. Vakantiebestemmingen kwamen voorbij, maar ook een week op de club.

Na een voetbalweekend op maandagmorgen naar de club om eerst het voorbije weekend door te nemen met de andere mannen en vrouwen om vervolgens het complex aan te pakken. Kantine en kleedaccommodatie schoonmaken en een rondje langs de velden. Zo gaat het gelukkig al jaren op de maandagmorgen en hopelijk gaat het nog lang zo door, zodat ik kan aansluiten.

Maar ook voor de andere dagen geldt dat vrijwilligers van ons die de pensioengerechtigde leeftijd al hebben bereikt in de weer zijn. Afgelopen woensdagmiddag bijvoorbeeld toen ik de club als flexplek gebruikte en ik een aantal fietsen zag staan onder de terrasoverkapping. Verder was er niemand te zien, terwijl ik wel mensen in de kantine verwachtte aan te treffen. Het was immers hondenweer en bepaald geen pretje om buiten te lopen. Ook in de kleedaccommodatie niemand te zien.

Ongeveer een uur later kwam er vier man aanlopen van veld 2. Ze waren blijkbaar aan het klussen geweest. Het waren eigenlijk vier verzopen katjes. Of ze er niet eerder aan hadden gedacht naar binnen te komen, het werk even neer te leggen en te schuilen? “Nee, Marc, het moest af”. Van zichzelf moest dat. Alle tijd hebben, geen druk en dan toch “het moest af”. Ze ervaren de dagen op de club als fijne dagbesteding. En dat is het ook en voor wie het niet gelooft of twijfelt, kom eens kijken op maandagmorgen en ervaar het zelf!

Aan het einde van hun ‘werkdag’ maakten ze onder het genot van een warme beker koffie of een koud biertje de plannen hoe het karwei, waarmee ze bezig zijn, af te maken. Ik ging weer verder aan mijn eigen werk (er móest wat af), wel denkend hoe ik ooit mijn vrije pensioentijd zou invullen. Ik heb wel een idee…



- vorige columns