“Het is een goed stel, hoor!”

Legendarische woorden in de Nederlandse voetbalgeschiedenis. Uitgesproken door voetbalcommentator Theo Reitsma bij het zien van de in de handenklappende en met de voeten stampende Oranje internationals kort na het winnen van het Europees Kampioenschap in 1988.

Wat zouden de voetbalcommentatoren zeggen als het Nederlands vrouwenelftal op zondag 7 juli wereldkampioen is geworden? De woorden van Theo Reitsma herhalen is een goede optie. Het zou namelijk een presentatie van jewelste zijn, zeker als je de eerste vier wedstrijden van de Leeuwinnen bekijkt. De vorm is nog niet groots en met het nodige geluk (na het engeltje van Van Breukelen heeft Sari van Veenendaal er nu ook een) is inmiddels de kwartfinale bereikt. Het kan dus alleen nog maar beter gaan.

Ondanks het bereiken van de kwartfinale is er van een echte Oranjekoorts nog niet echt sprake. Althans, ik heb er nog niet veel van gemerkt. Er is in de media wel veel meer aandacht voor het vrouwenelftal dan voorheen, maar er zijn maar weinig huizen, laat staan straten die zijn uitgedost met oranje versiersels. Ons straatje is dat wel. De oranje strikken boven de voordeuren zijn weer opgehangen. Niet boven de deuren van de paar nieuwbouwhuizen, want zoveel hadden we er 10 jaar geleden niet gemaakt, maar daar hangen dan wel weer oranje vlaggetjes. Nee wat dat betreft is de sfeer rond dit WK toch anders. Ja, je ziet de Nederlandse driekleur wel hier en daar hangen, maar wel met schooltas.

Op het werk is het ’s morgens ook geen onderwerp van gesprek. Geen: “heb je het hakje van Lieke gisteren nog gezien” of “wat is die Jackie Groenen goed he?”. En een WK-pool is er ook niet. Gelukkig heeft het plaatselijke (oranje versierde!) café er wel een. Ik sta er niet goed voor, hoewel ik me er vooraf in had verdiept. De 1/8 finale Nederland – Japan had ik wel goed voorspeld, maar dacht dat de Japanse voetbalsters de onzen de weg zouden versperren. Een topklassering voor mij zit er niet meer in. Dan moeten WE nu maar wereldkampioen worden ook.

Dan moet er om te beginnen, gewonnen worden van Italië. Aanstaande zaterdag wordt deze wedstrijd om 15.00 uur gespeeld. Benieuwd of er massaal gezamenlijk wordt gekeken. In cafés bijvoorbeeld of in voetbalkantines. Een korte inventarisatie onder onze meisjesteams maakte duidelijk dat we, om uiteenlopende redenen, niet hoefden te rekenen op een gevulde kantine. Maar dat er in Nederland gekeken zal worden, is zeker. De wedstrijd tegen Japan trok al meer dan 3,5 miljoen kijkers! En het was inderdaad stil op straat, toen ik dinsdagavond naar huis reed en het eerste doelpunt van Lieke Martens beleefde met radiocommentaar.

Het zou mooi zijn als het maandag 8 juli niet stil is op straat en de Leeuwinnen dit keer niet door de Utrechtse maar Amsterdamse grachten mogen varen. En misschien moet de commentator van dienst dan de legendarische woorden van Kees Jansma herhalen:

“Deze boot kunnen we afschrijven. Morgen in de krant: nieuwe woonboot, niet te duur”.