Je komt ze vaak tegen: columns. Geschreven in tijdschriften, kranten en op social media.
En gesproken op televisie of ook op social media. Soms stekelig, dan weer belerend of beschouwend,
maar in ieder geval niet te lang. Het aardige van een column is dat er eigenlijk geen beperkingen
zijn aan het onderwerp; het mag overal over gaan en een column mag pas een column genoemd worden
als het met enige regelmaat gepubliceerd wordt.

Columnisten staan voor wat betreft het onderwerp dus niet per se voor een uitdaging,
het mag immers overal over gaan.  De ‘strijd’ zit hem voornamelijk in het tijdsbestek en
de discipline van  de regelmaat van schrijven. Ondanks dat een column overal mag gaan,
moet het wel èrgens over gaan. Een tweede uitdaging  zit ook in de lengte van de column,
want hoeveel geduld hebben de lezers?  Het  moet boeien, maar dat is ook weer afhankelijk van het onderwerp.

Nog best complex dus, zo’n column. Waarom zou je er dan aan beginnen? Die vraag heb ik mij ook gesteld.
Misschien om wat meer over de vereniging te vertellen, over gebeurtenissen die het nieuws
via de ons bekende kanalen niet bereiken? Over onderwerpen waar een voorzitter
en andere bestuursleden zich gedurende een seizoen over buigen? Over de hoofdbrekens die zij hebben?
Het kan allemaal, het mag immers overal over gaan. En dus heb ik besloten de uitdaging aan te gaan
en zal ik regelmatig mijn vingers aan het toetsenbord leggen om u deelgenoot te maken van…… Ja, van wat eigenlijk?

Daar hoefde ik deze eerste keer in ieder geval nièt over na te denken.